Tied Laces willen meer popmuziek in Groningen

Op het zonnige terrasje voor het Indisch eetcafé Sate&Zo maakt de band Tied Laces een fles cola soldaat. De groep is nog maar vijf maanden bij elkaar, maar deze maand staan ze al in Simplon tijdens de halve finale van de POPgroningen Talent Award. 3voor12 groningen maakt kennis met een ambitieuze band die naar eigen zeggen te veel ouwehoert, muziek maakt in de kleur van een regenboog en eindelijk een gezamenlijke ‘klik’ heeft gevonden.

Foto: Jan Westerhof

We beginnen met de clichévraag: waarom heten jullie de ‘gestrikte veters’ (Tied Laces)?

Rowin: Toen mijn tante het hoorde vroeg ze waarom we niet gewoon Klaas kunnen heten. Ze vond het een moeilijke naam. 
Ruben: Het betekent ook strak. Dat we met elkaar verbonden zijn. 
Omri: Het betekent dat we er klaar voor zijn. 
Ruben: We hebben eerst wat dingen geprobeerd met onze intialen, toen was het een tijdje ‘Your Room’, maar dat werd het ook niet.
Rowin: Ja en de naam ‘The Beatles’ was al bezet.

Jullie spelen pas sinds oktober samen? 
Joey: Hiervoor hadden we een andere band, ‘Gus and the Midgets’. De zanger is naar Amsterdam gegaan en daarvoor op wereldreis geweest. Dat was een heel gedoe. We hadden niet echt die ‘klik’ die we nu hebben. Daarnaast hadden we ook nog een andere denkwijze. Hij was een echte vrijbuiter. 
Omri: Die klik is er nu echt, we denken allemaal op dezelfde manier. Toen we begonnen met ‘Tied Laces’ was er ook nog een pianist bij, maar die is al snel vertrokken. 
Joey: Die had ook niet dezelfde denkwijze.

Wat is die ‘denkwijze’ dan waar je het over hebt?
Ruben: De nieuwe One Direction worden, fun maken. 
Omri: Dan ga ik weg man. De bedoeling is chickies scoren. Nee, onze denkwijze is dat mensen zich moeten kunnen inleven.
Rowin: Maar muzikanten moeten er ook van houden. 
Omri: Ja, het moet voor beide kanten interessant zijn. Makkelijk om te horen zijn, maar meer achter zitten.

Dus… pop?
Omri: Wat ik mis in Groningen is wat meer de pop en R&B, dat hopen we er ook in te brengen. 
Ruben: Het mooie is dat de jury naar ons toe kwam tijdens de kwartfinale. Normaal luisterde hij niet naar ons soort muziek, zei hij. Maar bij……Lees verder op 3voor12/Groningen

Ontmoet Erny Green: ex-straatmuzikant en oud-literatuurwetenschapper

Het begon als een manier om rond te komen tijdens zijn studie. Maar financiële nood was voor Erny Green al snel niet meer de enige reden om straatmuzikant te zijn. In de vroege jaren negentig trokken de personages, de muziek en vooral de zwarte romantiek hem de straat op. Daar vond hij als literatuurstudent, met een hoofd vol theorieën, rust in de handeling van het muziek maken.

Nu is de Utrechtse troubadour Green alweer bijna twintig jaar en negen albums verder. Hij heeft een vrouw, een dochter en een zoon, is gelukkig, en rustiger dan voorheen. Zijn negende album, Sound of Neonlight, volgt deze maand. Overeenstemmend met Greens hang naar de straat, verwijst de titel naar zijn fascinatie voor fel kunstmatig licht. “Neonlicht is het allermooiste licht dat er is. Daarin zie je alles dat het daglicht eigenlijk niet kan verdragen; alles wat oneffen is.”……Lees verder op 3voor12/Utrecht 

Interview met Gerben van The Fire Harvest: Geen breaks, geen fills, alleen muziek

De eerste keer dat je naar The Fire Harvest luistert hoor je het wellicht niet meteen, maar de groezelige melancholie van de Utrechtse groep heeft een fundament van warmte. In gesprek met frontman Gerben Houwer wordt duidelijk waarom. Gerben, de ex-drummer van We vs Death, richt The Fire Harvest in 2004 op als een singer-songwriterproject samen met Bart de Kroon (Homemade Empire). Toch kan hij het niet weerstaan om de muziek samen met zijn vrienden te spelen. Nu er voor de eerste keer een EP van dit gezelschap uitkomt, fietst 3VOOR12/Utrecht naar De Bilt. Daar componeert Gerben, inmiddels een getrouwde, trotse vader en maatschappijleraar, zijn muziek aan tafel in de huiskamer. Ambitie om muziek te maken? Ja. Maar verkopen hoeft niet meer.

Halverwege het gesprek trilt Gerbens telefoon. “Ha, dat is mijn broer”. Aan tafel. . . Lees verder op de site van 3VOOR12/Utrecht

Interview voor Holland Doc 24: Jong documentairetalent Edward Cook

Bill Clinton kwam er op bezoek en de band Metallica was er vaste klant. Met zijn ‘Best in Town’ over een sjofele IJslandse hotdogkraam (de beste ter wereld) won Edward Cook in 2008 de ‘Wildcard’ tijdens het Nederlands Filmfestival.

Met het prijzengeld ging Cook opnieuw naar Scandinavië, dit keer om Los te maken, een film over de aparte taferelen aan boord van de pont tussen Finland en Zweden. Holland Doc 24 zendt op zondag 27 mei beide documentaires uit in Makers van morgen.

In Best in Town vertelt Maja, een medewerkster die al meer dan 30 jaar meedraait, over de rock’ n roll historie van haar kraam. Metallica bestelde bijvoorbeeld in één keer zeven hotdogs, terwijl ze met z’n tweeën waren. Ook de manier waarop Cook de IJslanders in beeld brengt als ze vrolijk hun hotdog consumeren is vermakelijk; de camera beweegt netjes mee als de open monden richting de hotdog gaan: ”Hap.”De film neigt zo ongemerkt naar het absurde.

Voor Cook is humor belangrijk: ”Het leven is al ellendig genoeg, waarom moeten films dat nog eens benadrukken? Ik wil…….Lees de rest van dit interview op Holland Doc 24