Harvey Milk was de politieke en sympathieke belichaming van de homorechtenbeweging in het San Francisco van de jaren zeventig. Zijn conservatieve tegenhanger was Dan White, de perfecte schoonzoon met een keurig kapsel en een prettige glimlach.
In de documentaire The Times of Harvey Milk zien we hoe White in een interview voorstelt om lokale honkbaltoernooitjes te organiseren: ‘’Misschien dat het team van mijn district het op kan nemen tegen het district van Harvey Milk’’, vertelt hij gemoedelijk. Later zou White het gemeentehuis inlopen en de burgemeester George Moscone neerschieten. Vervolgens bracht hij Harvey Milk met zes schoten om het leven.
Veel filmische ingrepen zijn niet nodig om het verhaal van Harvey Milk te vertellen. De regisseur Rob Epstein (Celluloid Closet, Howl) kon putten uit opmerkelijke archiefbeelden. Die vulde hij aan met interviews; het eindproduct is een minimalistisch maar aangrijpend geheel. Na korte carrières in de marine en aandelenhandel in New York, verhuisde Milk naar San Francisco. Daar kwam hij in aanraking met het vrije denken en engagement van de tegencultuur die daar sinds de jaren zestig was opgebloeid. Dankzij zijn humor en charisma ontwikkelde Milk zich tot een bemind publiek figuur. Al snel werd hij gekozen voor de gemeenteraad en werd de eerste openlijk homoseksuele politicus in Californië.
Het is moeilijk om het verhaal van Milks opkomst te overtreffen. Van de grond af aan bouwde hij een aanhang in zijn buurt op en werd een lokale held. Zijn successen leken………..Lees de rest van deze recensie op Holland Doc 24
michaelroyall. blog. 